شادروان فلاپی دیسک (۴)
عامل مرگ: سکته!
دیسکت‌های 5/3 اینچی هم با تمام پیشرفتی که داشتند بعد از چند سال پاسخگوی نیاز کاربران و پیشرفت صنعت IT نبودند. حجم اطلاعات رایانه‌های هر روز بیشتر می‌شد و در این بین استفاده از تعدادی زیادی دیسکت، کار واقعاً مشکلی بود.
دیسکت‌ها در مقابل گرد و خاک، تغییرات آب و هوایی و ضربه بسیار حساس بودند. این مسئله باعث می‌شد که یک برنامه حرفه‌ای که در یک بسته مثلاً ده تایی دیسکت عرضه می‌شد با خرابی یکی از آنها کاملاً غیر قابل نصب شود.
علاوه بر این حجم فایل‌های صوتی و تصویری هم بسیار زیاد شده بود و استفاده از نرم افزارهای فشرده سازی مانند ZIP،RAR و... هم دیگر جوابگو نبود. شرکت یومگا در سال 1994 برای جبران این مشکل دیسک‌هایی با نام ZIP به بازار عرضه کرد که اولین سری آن 100 مگابایت ظرفیت ذخیره اطلاعات داشتند.
این دیسک‌ها احتیاج به درایوهای جدیدی هم داشتند. قیمت گران دیسک‌های ZIP و درایو آنها باعث شد که مورد استقبال کاربران خانگی قرار نگیرند.
ورود فراوان CompactDisk) CD)ها در سال 2000 به بازار باعث سکته ناقص مرحوم دیسکت شد. این دیسک‌های جدید که 650 مگابایت ظرفیت ذخیره اطلاعات داشتند تقریباً کمر دیسکت را شکستند.
CDها به سرعت ارزان شدند و همین مسئله باعث شد دیسک‌های ZIP هم هیچ وقت نتوانند خیلی محبوب شوند. اما دیسکت تا چند سال بعد هم هنوز نفس می کشید. چون CDها تا چند سالی فقط به عنوان دیسک‌هایی که «تنها خواندنی» هستند شناخته می‌شدند.
درایو رایت یا نوشتن روی CD ها بسیار گران بودند و این مسئله باعث می‌شد که کاربران معمولی برای جابجایی اطلاعات هنوز به دیسکت‌ها محتاج باشند. اما با ارزان و فراوان شدن درایوهای رایت CD بالاخره دیسکت به آخر زندگی نزدیک شد.
علاوه بر این فراگیر شدن حافظه‌های فلش در سال 2003 هم برای دیسکت تیر خلاص به شمار می‌رفت. کار با حافظه‌های فلش بسیار ساده بود و نیاز به نرم افزار خاصی برای نوشتن اطلاعات نداشتند. کارشناسان می‌گویند از همان موقع بود که دیسکت به کما رفت و دیگر کسی خیلی خبری از نشنید تا اینکه خبر مرگش را آوردند.
زنده یا مرده؟ مسئله این است
ماه گذشته مسئولان PCWorld -بزرگترین فروشگاه زنجیره‌ای وسایل رایانه در آمریکا- اعلام کردند که دیگر در هیچ یک از شعبه‌هایشان فلاپی دیسک و درایو آن به فروش نمی‌رسد.
شرکت «دل» چند سالی است که رایانه‌های شخصی را بدون درایو فلاپی به فروش می‌رساند. خیلی وقت است که هیچ لپتاپی دیگر با درایو فلاپی عرضه نمی‌شود. همه این‌ها نشان می‌دهد که این دیسکت‌ها که در سال 97 بیش از 2 میلیارد عدد از آنها در جهان فروخته شده بود دیگر نفسی نمی‌کشند.
اما به صورت قطعی در کشور خودمان نمی‌شود از مرگ آنها حرف زد. اگر سری به سازمان‌ها و وزارت‌خانه‌های کشور خودمان بزنید هنوز دیسکت‌ها را روی میزها پیدا می‌کنید که کلی از اطلاعات حساس را جا به جا می‌کنند.
این دیسکت‌ها هنوز در خیلی از ادارات ما برای خودشان اعتبار دارند. اما واقعیت در دنیا این است که دیسکت‌ها دیگر تبدیل به خاطره شده‌اند. هر چند شاید بشود هنوز صفحه‌های گرامافون را پیدا کرد و کلی خاطرات گذشته را با آن مرور کرد اما همه مرگ آن را قبول دارند.
آلن شوگارت هم آن قدر به خاطر مرگ فرزندش غصه خورد که همین چند ماه قبل سکته کرد و مرد. دنیای تکنولوژی همین است دیگر. محصولات جدید قبلی‌ها را از دور خارج می‌کنند. همین الان DVD با ظرفیت تا 9 گیگابایت دارد جا را برای دیگران کم می‌کند.
همین‌ها هم به زودی با آمدن دیسک‌های بلوری با ظرفیت تا 50 گیگابایت فراموش می‌شوند. در این توفان تکنولوژی شاید فقط وقت کنیم دلمان برای خاطره‌ها تنگ شود. برای یک داس 2/6. یک دیسکت برای فرمت کردن و یک c:\>Format a: /q.
دیسکت هم خدابیامرز شد. اما دنیای تکنولوژی، فکر می‌کنید به این CDها و DVDهای تازه به دوران رسیده وفا می‌کند؟
